‌شهیدنامه ایرنا استان سمنان؛ جاویدنام حسین لطفی

به گزارش خبرنگار ایرنا، حسین لطفی یکم اردیبهشت‌ ۱۳۳۶ در یکی از روستاهای شاهرود و در خانواده‌ای مومن، متدین و مستضعف چشم به جهان گشود.

شهید والامقام لطفی به‌رغم علاقه فراوان به کسب علم و دانش، تحصیل را در همان سال اول ابتدایی نیمه‌کاره رها کرد و از هشت سالگی برای کمک به معیشت خانواده به کار، تلاش و کسب روزی حلال روی‌آورد و در اوقات بیکاری، با حضور در مسجد محل تا حدودی خواندن و نوشتن را فراگرفت.

این شهید بزرگوار با توجه به مشکلات و دشواری‌های زندگی، هیچ‌گاه حضور در مسجد و فعالیت‌های مذهبی را ترک نکرد و در دوران شکوهمند انقلاب اسلامی، همپای دیگر مردم مسلمان با حضور در راهپیمایی‌های علیه رژیم طاغوت، در صحنه حضور داشت.

شهید لطفی متاهل و دارای یک فرزند دختر بود که با آغاز جنگ تحمیلی، عاشقانه به یاری رزمندگان اسلام برای دفاع از خاک میهن اسلامی شتافت.

فرازی از وصیت‌نامه شهید لطفی

«عزیزان من امیدوارم در شهادتم گریه نکنید زیرا خداوند می‌فرماید: شهیدان زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. خدا شاهد است که من تنها به عشق اسلام و در راه اسلام به جبهه رفتم و آرزویم شهادت در راه خدا بود. شما نیز در راه اسلام و خدمت به دین و قرآن قدم بردارید و راه امام(ره) را ادامه دهید و از خدمتگزاران واقعی نظام و حکومت اسلامی باشید.»

نکات برجسته در زندگی شهید

الف) فعالیت‌های مهم عبادی و معنوی: فرائض دینی را تا حد امکان به جا می‌آورد و در انجام واجبات کوتاهی نمی‌کرد و در مراسم سوگواری اهل‌بیت(ع) حضوری فعال داشت.

ب) فعالیت‌های مهم سیاسی و اجتماعی: در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت داشت و به پخش اعلامیه‌های امام‌(ره) می‌پرداخت.

شهید والامقام حسین لطفی پس از رشادت‌های فراوان در نوزدهم بهمن ۱۳۶۱، عملیات والفجر مقدماتی در منطقه فکه به آرزوی دیرینه خود که همان شهادت بود، نایل گشت.